Towarzystwa Historycznego "ROK 1920"

Sławek S.

Kb Mauser wz 98 był jedną z lepszych konstrukcji i dlatego stał się bardzo popularny na całym świecie. Charakteryzował się dużą wytrzymałością, sprawnym mechanizmem, łatwym ładowaniem, dużą szybkostrzelnością, dobrą celnością i skupieniem, małym odrzutem broni.
Do jego wad należy zaliczyć zbyt dużą wrażliwość na zanieczyszczenia spowodowaną dokładnością spasowania części, utrudnienia przy wymianie części, niemożliwość napięcia iglicy przy niewypale, słabe osadzenie bagnetu (brak pierścienia).
Charakterystyka:
1 - kaliber 7,92 mm
2 - długość broni 1250 mm
3 - długość broni z bagnetem do 1740 mm (zależnie od wz. bagnetu)
4 - długość lufy 740 mm
5 - masa broni 4,2 kg
6 - masa broni z bagnetem ok 4,9 kg
7 - masa pocisku 10 g
8 - masa ładunku 3,2 g
9 - waga naboju 23,9 g
10 - rodzaj prochu - bezdymny
11 - prędkość początkowa pocisku 895 m/s (choć w Polsce prowadzono również próby z ok 100 m/s mniejszą)
12 największy celownik 2000 m
13 pojemność magazynka 5 naboi
Lufa o przekroju kołowym, utworzona z kilku walców o różnej średnicy zmniejszającej się ku wylotowi. Gwintowana. Gwint prawy, czterozwojowy (cztery bruzdy). Celownik krzywkowy wyskalowany co 100 m.
Zamek czterotaktowy, symetrycznie ryglowany, ślizgowo-obrotowy. Zamek ma podwójne zabezpieczenie przed przypadkowym strzałem. Jedno samoczynne przez niedomknięcie zamka, drugie przy zamknięciu, uruchamiane ręcznie przez przekręcenie dźwigni z tyłu zamka w prawo.
Magazynek pudełkowy, zamknięty od dołu wieczkiem z zatrzaskiem. W środku donośnik nabojów wypychany do góry przez sprężynę. Na donośniku rozdzielacz naboi. Naboje dla przyspieszenia ładowania wciska się od góry z łódki przez właz nabojowy do magazynka. Trzon zamkowy chwyta górny nabój i przy zamykaniu zamka wprowadza go do komory nabojowej lufy.
Łoże wykonane z drewna orzechowego z chwytem pistoletowym (szyjka).
Nakładka na lufę od celownika do bączka drugiego. Kolba z "babką" do rozbierania zamka. Stopa kolby wzmocniona stalowym trzewikiem, u spodu kolby zamocowane strzemiączko na pas. Bączki nasuwane na łoże i mocowane przez sprężyny płaskie, zatrzaskowe.
Osprzęt cały stalowy.
Amunicja: stosowano początkowo amunicję wz 88 - z pociskiem zakończonym owalnie. Od 1905r. zastosowano nabój typu "S" z ostro zakończonym pociskiem.